Onlangs kwam ik in mijn mappen met foto’s een drietal foto’s tegen waarvan ik vind dat ze wel een eigen blogje waard zijn.
Het is alweer even geleden dat ik in mijn fototas een Leica M3 met een Leitz Super-Angulon 21mm lens meenam. De Super-Angulon is een bijzondere lens. Het was in zijn tijd een extreme groothoeklens, een 21mm lens maken was in de jaren vijftig geen eenvoudige opgave. Het was zo ingewikkeld, dat Leitz de opdracht uitbesteedde aan Schneider-Kreuznach, een andere beroemde Duitse lensmaker met een decennialange reputatie op het gebied van lenzen voor grootformaat-, middelformaat- en kleinbeeld-camera’s.
Het verhaal gaat dat toen de mensen van Leitz de lens testten, ze aan Schneider-Kreuznach terugmeldden dat er iets mis moest zijn met de lens, omdat de testresultaten de theoretische maximale scherpte overschreden. Het antwoord kwam van Schneider: “Mooi, dat was de bedoeling.”
Alle theoretische babbels over ontwerp en scherpte op een stokje, het is gewoon een bijzondere lens in hoe hij het beeld vastlegt. Erg scherp, maar vooral in het midden van het beeld. Ondertijd is het verlies aan scherpte heel natuurlijk voor het menselijk oog, waardoor de lens een uitzonderlijke dieptewerking lijkt te krijgen.
Groningen, Noorderplantsoen. Mei 2011. Leica M3 en Super-Angulon 3.4/21mm. Rollei Retro 100 film.