Het was op die aprildag een drukte van belang in de Kloekhorststraat. Mensen liepen af en aan. Fietsers kwamen voorbij, op weg naar huis of juist op weg naar de binnenstad, of naar school. De zon scheen maar de jassen konden natuurlijk nog niet thuisblijven.
En het bovenstaande is geen wóórd teveel gezegd. Maar toch is de foto bij dit artikel niet wat je denkt te zien.
De foto is gemaakt in 2016. Het was een zonnige voorjaarsdag en Assenaren warmden zich aan de zon. Het was nog te vroeg voor t-shirts en rokjes maar de belofte daarvan was er, die dag eind april. Het was een dag om eropuit te gaan.
Ik zette de camera op een statief achter een raam van een leeg kantoor op de tweede etage, mijn kantoor bevond zich in het oude arbeidsbureau (dat pand is recent tot appartementencomplex verbouwd). Gedurende een half uurtje fotografeerde ik de voorbijgangers. Toen had ik een zestigtal foto’s verzameld.
Een drukte van belang in de Kloekhorststraat?
De foto die je hier nu ziet bestaat eigenlijk uit zeventien foto’s met voorbijgangers en is een digitale collage. Elke voorbijganger liep daar op die dag en op die plek, maar ze liepen en fietsten er niet allemaal tegelijkertijd. Mensen lijken op elkaars hakken te gaan trappen, of tegen elkaar op te gaan botsen. De man met de fietstassen is op twee plekken tegelijk.
Wat doet tijd met foto’s?
Natuurlijk kennen we allemaal het gezegde ‘in een oogwenk’ of ‘een ogenblik’. ‘In the blink of an eye‘, zeggen de Engelsen. Deze foto is samengesteld uit zeventien van die oogwenken en zonder dat samenstellen had hij niet bestaan. De foto geeft de werkelijkheid weer (dat vinden mensen vaak belangrijk, de werkelijkheid) en toch doet hij dat ook weer niet, tezelfdertijd.
Dat een foto twee dingen tegelijk kan zijn intrigeert me. Deze foto is één beeld, maar ook zeventien. Deze foto is ‘de waarheid’ maar hij is dat ook niet.
Wat tijd ook met foto’s doet: deze foto is nu vijf-en-een-half jaar oud. En ik snap nu beter waarom ik hem heb gemaakt dan ik destijds deed. De wereld is een drukke plek, mensen bewegen zich alle kanten op en veroorzaken daarmee onbedoeld verwarring en soms bijna brokken. Het was een drukte van belang in de Kloekhorststraat. Mijn plek is aan de zijlijn van die drukte, als waarnemer en ‘verslaggever’ met deze foto. Dat is waar ik me senang voel. Op enige afstand van mijn medemensen en met een camera als ‘filter’ voor die drukte en onrust. En daar probeer ik dan iets moois te maken, iets van waarde.